Naririnig mo na ba ang sigaw ng masa? 

Noong ika-21 ng Setyembre, taong kasalukuyan, kaliwa’t kanang kilos-protesta ang idinaos sa iba’t ibang bahagi ng bansa. Nagtipon-tipon ang ilang mga Pilipino sa daan ng EDSA People Power Monument at parke ng Luneta para ipaglaban ang kani-kanilang panawagan. Iisa ang pinakalayunin ng mga protestang ito, mawakasan na nawa ang malubhang korapsyon na kumikitil sa buhay ng bawat Pilipino. Gayunpaman, marami pa rin ang tumutuligsa sa pagsasagawa ng mga protesta sa daan, ang katwiran ng iba ay ito raw ay isang paraan para kalabanin ang pamahalaan. Samantala, alalahanin natin na wala namang magaganap na mga protesta sa daan kung ang hinaing ng bayan ay pinakikinggan. Hindi kailanman isang uri ng terorismo ang aktibismo, sapagkat ito ang nagsisilbing daan upang maipaglaban ang nararapat na matamasa ng taumbayan.   

Hindi na bago ang pagsasagawa ng mga tinatawag na “rally” sa daan, karaniwan itong ginagawa ng mga mag-aaral mula sa mga state universities at mapa-hanggang sa mga ordinaryong mamamayan ay sama-samang dumudulog sa mga daan para ipaglaban ang kanilang mga panawagan. Ngunit, talamak pa rin ang pagtutol ng mga ilan sa kinauukulan sa pagkakaroon ng mga kilos-protesta. Tila ba ang pagtingin nila sa mga raliyista ay terorista. Ang mga paratang na ang mga raliyista ay “komunista” o kabilang sila ng “NPA” ay ilan sa mga uri ng red-tagging na patuloy pa ring nangyayari. 

Ang Republic Act 11479 o mas kilala sa tinatawag na Anti-Terrorism Law of 2020 ay naging isa sa mga mainit na usapin nang ito’y naapruba at naging isang batas. Nilalayon ng batas na sugpuin ang anumang uri ng paghahasik ng kaguluhan para sa kaligtasan ng pangkalahatan. Isa sa mga tinitignang uri ng terorismo ang mga kilos-protesta sapagkat mayroon itong panganib na hatid sa publiko. Marami ang tumutol sa pagpapatupad ng batas na ito sapagkat niyuyurakan nito ang karapatan ng mga mamamayan na magkaroon ng kalayaan na ihayag ang kanilang mga hinaing. Ang sinuman na makikitang nakikiisa sa mga kilos-protesta ay huhulihin kaagad ng mga awtoridad kahit na walang “warrant of arrest.” Sa kabila ng lahat, marami pa rin ang nanindigan at bumoses na buwagin ang kontrobersyal na batas. 

Kailan pa naging mali ang pagboses, kung ang intensiyon nama’y para sa nakararami? Ang hindi tama ay ang patuloy na pananahimik sa gitna ng nakababahalang kaguluhan. 

Napakaraming katiwalian ang nangyayari sa kahit anumang anggulo, bawat bukas na dumarating ay may kaakibat na mga panibagong suliraning nakaaapekto sa buhay ng bawat mamamayang Pilipino. Kung tutuusin, maituturing na sirang plaka ang mga nagaganap sa ating lipunan, kaya kung walang maglalakas-loob na kumwestyon, patuloy lamang tayong magdurusa sa mga panlilinlang na hindi naman tayo ang may sala. Ang kilos-protesta ay ang tanging daan upang ang ating mga boses ay marinig ng mga nagbibingi-bingihan sa itaas kaya kung hindi payayabungin ang mga pinagsamang tinig, paano pa nga ba makakamtan ang bukas na may bukang-liwayway? 

Kung hindi ka pa napopoot, bakit? Mag-ingay, magalit, at kwestiyonin mo kung kinakailangan dahil kailanman hindi magiging tama ang mali. Tandaan na wala namang protestang magaganap, kung ang bawat buhay ay isinasaalang-alang, ngunit naisasakatuparan ba talaga ito? Hindi kailanman magiging mali ang tumindig para sa bayan, ang mas masahol ay ang pagtitiis sa bulok na sistemang nararapat lamang na baguhin.